Son a primeira que cando alguén me comenta que ten unha casa no campo utilizo o tópico. Imaxino unha casa rural, de pedra, verde, cunha horta e animais. É certo que Galicia está rechea delas! Mais tamén é certo que outra boa parte do noso ámbito rural rompen ese tópico e esa paisaxe tan característica de Galicia

Isto é o que pasoume onte a min, se ves unhas seis casas típicas, rurales, de campo, co seu hórreo correspondente, na séptima tópaste cunha que rompe dito ruralismo..

Así é a paisaxe do campo de Ferrol, casas de colores que fan un contraste moi desagradable, inacabadas, minimalistas.. Ao final a miña Galicia non vai ser tan rural..

DONIÑOS

  

Se poñemos en Google Maps "Praia de Doniños" 

isto é o que aparece..

Na web cóntannos que é unha praia espectacular, de area branca, coñecida internacionalmente polos seus campeonatos.

Por outra banda, se o poñemos no buscador Google de imáxenes o que aparece é isto..

        

Pero se vamos ata alí,tal día como hoxe, isto é o que atopamos..

A contaminación nas praias é unha realidade que esta presente e ameazante nas nosas praias favoritas. E este é un claro exemplo. Isto é o que está a pasar nestes intres na marabillosa praia de Doniños..

**

Podemos seguir pintando as praias galegas como salvaxes e paradisíacas, é a nosa Galiza e supoño que coa súa terra ninguen é demasiado obxectivo. Pero Historia de Galicia sempre fainos darlle voltas a cabeza ata desmontar os nosos propios pensamentos.


Hai praias salvaxes, claro que si... Praias nas que podes desconectar do mundo, do ruído e da xente, nas que non se ve un só edificio.  Por exemplo Santa Comba, apto para desaparecer durante un bo rato entre salitre e area.



O que tamén é certo é que non todas son como esta.. 


     



Sanxenxo.. ¿Da a mesma sensacion de tranquilidade?




O mesmo poderíase dicir da praia do Orzán, Coruña.. 

A paisaxe natural e costeira galega viuse afectada polo fenómeno da urbanización rompendo co medio ambiente.. Cada vez é mais dificil toparse cucha praia apartada de asfalto, cemento e antenas.

Sálvanse moi poucas..

Eu, son consciente dende moi pequena deste fenómeno, xa que a miña avoa leva repitindo o mesmo ano tras ano dende que teño uso de memoria. 

Os domingos comendo en casa dos avós, na miña casa, é algo sagrado; pero en verán pasamos a facer ditas comidas no campo. Lela sempre elixe a praia de Esteiro en Estaca de Bares. Levo 17 anos indo a unha praia que está a hora e media da miña casa só porque ela di que é a única praia na que podes mirar a onde queiras, que non encontrarás unha soa vivenda. E ten razón.

Falo desta praia..






A verdade é que encontrei poca xente que coñecera dita praia, os cinéfilos quizais a coñecerán por Os crebinsky  onde se reflexa perfectamente a tranquilidade desta paisaxe e a extraordinaria beleza. (Fixádebos na unión da miña familia con esta praia que o director é o irmán da miña tía!)



É unha verdadera lástima que os andamios e as grúas estén reformando paisaxes que foron como este.

**